Suriye’de Kürt Varlığı

Bekir BİÇER

Öz


Orta Doğu’nun yerli halklarından olan Kürtler yoğun olarak, Türkiye’nin güney ve doğusunda, Irak’ın kuzeyinde, İran’ın güney ve batısında ve Suriye’nin kuzeyinde yaşamaktadır. Kürtlerin anavatanın genel olarak Yukarı Mezopotamya ve İran’da Zagros Dağları çevresi olduğu kabul edilmektedir. Türkiye ve Suriye gibi diğer bölgelere ise Kürtlerin ne zaman nasıl gittikleri tartışmalı bir konudur. Öncelikle belirtelim ki Türkiye’de, Suriye Kürtlerin tarihi akademik düzeyde ele alınıp araştırma yapılmamıştır.  Bu konudaki tek araştırma Kadri Yıldırım’a aittir. Suriye Kürtleri ile ilgili olarak bugünkü bilgi ve kabullerin tamamı siyasi polemik ve iddialardan ibarettir. Suriye Kürtlerinin temsilcisi olduğunu söyleyen PYD yöneticileri Şam yönetimiyle girdikleri tartışmalarda: “Biz burada iken siz yoktunuz” demiş ve Suriye Kürtlerin Suriye’de Araplardan daha eski olduğunu iddia etmiştir. Sözde bir kısım Kürt araştırmacılar ise Kuzey Suriye’nin Kürtlerin anavatanı olduğunu sanmaktadır. Bu makalede Suriye’de Kürt Varlığı araştırılacaktır.

Suriye’yi konu alan İslamiyet öncesi hiçbir kaynakta, Suriye’deki Kürt varlığından söz edilmemiştir. Tespit edebildiğimiz bilgilere göre, İslamiyet’ten önce Suriye’de Kürt olmadığı ve Kuzey Suriye Kürtlerin anavatanı olmadığı gerçeği netleşmiştir. İslami dönem tarih kaynaklarına bakıldığı zaman ise X. yüzyıldan önce Suriye’de Kürt adı geçmemektedir. Kürt yerleşim birimi olarak ise bir Kürt köyünden ve Şam civarında bir Kürt mahallesinden söz edilmektedir. Bu makalede Kuzey Suriye’de yaşayan ve nüfuslarının yaklaşık olarak iki milyon civarında olduğu söylenen Kürtlerin buraya ne zaman nasıl geldiği sorusunun cevabı aranacaktır.

Key Words

Suriye, Kürt, Aşiret, Göç, Savaş


Tam Metin:

PDF

Referanslar


KAYNAKÇA

Akın, İhsan, Hakkari Beyliği (1130-1849), Van Yüzüncü Yıl Üniversitesi, Sosyal Bilimler Enstitüsü, Yüksek Lisans Tezi, Van 2019.

Aksarâyi, Kerimüddin Mahmud, Müsâmeretü’l- Ahbâr, (çev. Mürsel Öztürk), TTK, Ankara 2000.

Ali Muhammed Sallâbi, Zengîler Dönemi, (ter. Turgut Akyüz), Ravza Yayınları, İstanbul 2014.

Aynî, İkdu'l-Cümân fı Tarihi Ehli'z-Zaman, c. I, www. shamela.com

Berzenci, Ahmed Muhammed Abdülkerim, Zengi Atabeyliği Devrinde Kürtler, (Yüksek Lisans Tezi), Erbil 2001.

Ebu Fida, el-Muhtasar fi Ahbari'l-Beşer, (thk. Mahmud Reyyûb) C. 2, Beyrut: Daru’l-Kütübi’l-ilmiyye, 1997.

Ebû Şâme el-Makdisî, er-Ravzateyn fi Ahbâru’l-Devleteyn: en-Nûriye ve’s-Salâhiye www.al-mostafa.com.

el- Ömerî, Mesâliku’l-Ebsâr, C. III, www.shamela.com.

Gregory Abu’l-Farac, Abu’l-Farac Tarihi, (çev. Ömer Rıza Doğrul), C. II, TTK, Ankara 1999.

Hamdullah Müstevfi, Târîh-i Güzîde (çev. Mürsel Öztürk), TTK, Ankara 2018.

Hazrecî İbrahim b. Muhammed b. Ebu’l-Fevâris, Tarihu Devleti’l-Ekrad ve’l-Etrak, Yazma Süleymaniye (Hekimoğlu) Kütüphanesi, No: 695.

İbn Asâkir, Tarihi Dımaşk, (thk. Ali Şiri), C. 2. www.shamela.com

İbn Haldun, Tarihi İbn Haldun, c. 5, www.shamela.com

İbn Kalânisî, Şam Tarihine Zeyl, (çev. Onur Özatağ), TİB Kültür Yayınları, İstanbul 2015.

İbn Kesir, el- Bidâye ve’n-Nihâye, (çev. Mehmet Keskin), C. 12, İstanbul 2000.

İbn Şeddâd, Nevâdir es-Sultâniye ve’l-Mehâsinü’l-Yusûfiyye, www.alsalafway.com

İbnü’l-Adîm, Buğyetü’t-Taleb fi Tarihi Haleb, (yay. Ali Sevim), TTK Basımevi, Ankara 1976.

İbnü’l-Adîm, Buğyetü’t-Taleb fi Tarihi Haleb, C. I. www.al-mostafa.com

İbnü’l-Esir, el-Kâmil fi’t-Tarih, (ter. Abdülkerim Özaydın), c. 11, İstanbul 1987.

İmam Zehebî, Târîhu’l-İslâm, (thk. Ömer Abdusselam), Daru’l-Kütüb Arabi, Lübnan 1987, bölüm 9, s. 25-38.

İmaddeddin İsfehâni, Hurûbu Selahaddin ve Feth-i Beytü’l- Makdis, c. 3, Dârul Menar, Kahire ?,

James, Boris, Selâhaddin ve Kürtler, (çev. Nazlı Bilgiç), Avesta, İstanbul 2015.

Maalouf, Amin, Arapların Gözünden Haçlı Seferleri, (çev. Ali Berktay), YKY, İstanbul 2012.

Makrizi, es Sülûk li-Marifeti Düveli’l-Mülûk, https://www.al-mostafa.com

Makrîzî, lttiazü'l-Hunefa bi Ahbari'l-Eimmeti'l-Fatimiyyin ve’l -Hulefa, www.shamela.com

Mehmet Emin Zeki Bey, Kürtler ve Kürdistan Tarihi, (Ter. Komisyon), İstanbul 2011.

Mesudi, Murûcu'z-zeheb, (çev. Ahsen Batur), Selenge Yayınları, İstanbul 2004.

Minorsky, Viladimir, Kürtler ve Kürdistan, (çev. Kamuran Fıratlı), İstanbul 2004.

Oflaz, Abdülhalim, Eyyubi Ailesinin İlk Dönem Tarihleri, Iğdır Ün. İlahiyat Fakültesi Dergisi, Sayı, 7, Nisan 2016, 37-60.

Özaydın, Abdülkerim, Ahmedililer, DİA, C. II, İstanbul 1988.

Safedî, el-Vâfi ve’l-Vefâyat, C. I, https://www.al-mostafa.com

Sevim, Ali, Suriye ve Filistin Selçukluları Tarihi, TTK Ankara 2000.

Şerefhan, Şerefnâme, (çev. M.Emin Bozarslan), Diyarbakır 2006.

Şeşen, Ramazan, Selahaddin Devrinde Eyyubiler Devleti, Edb. Fak. Basımevi, İstanbul 1983.

Turan, Osman, Doğu Anadolu Türk Devletleri Tarihi, Boğaziçi Yayınları, İstanbul 2001.

Ünal, Nasuhi Karaarslan, Hamdânîler, DİA, C. 15, İstanbul 1997, s. 446-447.

Üsame İbn Münkız, Kitabu-l İtibar, (çev. Yusuf Ziya Cömert), İstanbul 2008.

Yâkût el-Hamevî, Mu’cemu’l-Büldân, (çev. Seyfettin Çetin), Nubihar Yayınları, İstanbul 2014.

Yâkût el-Hamevî, Mu’cemu’l-Büldân, (thk. Nâşirûn), Dar’us-Sadr, C. 4, Beyrut 1957.

Yaltkaya, M. Şerafeddin, Karâmita ve Sinan Reşîdüddin, Dârül-Fünûn İlahiyat Fakültesi Mecmuası, S. 7, İstanbul 1928.

Yıldırım, Kadri, Kürt Tarihi ve Coğrafyası 1/Rojava, Şemal Yayınları, İstanbul 2015.


Refback'ler

  • Şu halde refbacks yoktur.


Selçuk Üniversitesi Selçuklu Araştırmaları Dergisi Creative Commons Atıf-GayriTicari 4.0 Uluslararası Lisansı (CC BY-NC 4.0) ile lisanslanmıştır.